Reactie op de te bestuderen literatuur - Rendement van synergie (Mahajan & Wind, 1988)

Het realiseren van potentiële horizontale synergieën is voor veel gediversificeerde concerns een strategische doelstelling. De onbewuste aanname hierbij is dat deze synergieën een product-markt-portfolio kunnen realiseren met een hogere winstgevendheid. Enerzijds doordat een businessunit efficiënter kan opereren en anderzijds doordat schaarse middelen effectiever kunnen worden ingezet. Mahajan & Wind (1988) onderzochten bij 1638 businessunits in de productiesector in hoeverre de relatie tussen synergie en winstgevendheid kon worden aangetoond.

Mahajan & Wind (1988) spreken over vier categorieën voor synergie (verkoopsynergie, productiesynergie, investeringssynergie en managementsynergie) en stelden de volgende vijf hypothesen samen:

1. hoe groter de verkoopsynergie, hoe hoger de winstgevendheid van de businessunit;
2. hoe groter de productiesynergie, hoe hoger de winstgevendheid van de businessunit;
3. hoe groter de investeringssynergie, hoe hoger de winstgevendheid van de businessunit;
4. hoe groter de managementsynergie, hoe hoger de winstgevendheid van de businessunit;
5. de relatie tussen synergie en winstgevendheid is universeel en is gelijksoortig bij verschillende typen business.

Op basis van de onderzoeksresulaten kan geconcludeerd worden dat de relatie tussen synergie en winstgevendheid niet lineair is: synergie heeft een impact op de winstgevendheid, maar de grootte en richting van deze impact hangt af van de synergiecategorie en het type business.

Geconcludeerd kan worden dat verkoopsynergie en managementsynergie de grootste positieve impact op winstgevendheid hebben, dat investeringssynergie een neerwaards effect op de winstgevendheid heeft en dat productiesynergie - voor wat betreft het inkopen bij andere businessunits - eveneens een negatieve impact op de winstgevendheid heeft.

Bron: Mahajan, V. & Wind, Y. (1988). Business Synergy Does Not Always Pay Off. Long Range Planning, 21(1), 59-65.