Reactie op blok als geheel - Leerpunten
- De timing van inzet van modellen en de timing van interventies zijn tijdens het adviestraject beiden cruciaal. De vragen die ik daarbij kan stellen zijn: “Waarom gaat het zoals het gaat?”, “Wat moet ik koesteren en behouden?” en “Waar moet ik ingrijpen?”
- Het verschil tussen het gevraagde (“doel-denken” en “wils-denken”) en het eigenlijk gewenste (“is-denken”) is een terugkerend vraagstuk dat ik bewust wil behandelen in mijn adviesprojecten.
- Denken over adviesprojecten mag ook in mijn vrije tijd.
- Reflectieve vragen op inhoud en positionering: “Hoe kijk ik?”, “Waar reageer ik op?”, “Wat doe ik?” en “Wat kan ik?”
- Reflectieve vraag op relatie: “Op grond van welke normen en waarden handel ik?”
- Reflectieve persoonlijke vraag: “Wat leert me dit over mijzelf?”
- Bij elke adviesopdracht kan ik proberen een bewuste keuze te maken voor mijn rol (bijvoorbeeld expert) en mijn positie (bijvoorbeeld handlanger) maar mijn moreel (bijvoorbeeld normen en waarden) is onderliggend en raadgevend bij het maken van deze keuze.
- Het sociaal-constructivisme maakt mij als adviseur bijzonder bescheiden omdat volgens deze theorie mijn invloed klein is. Verder zorgt de storingsterm er binnen het sociaal-constructivisme voor dat deze kleine invloed heel veel verschillende mogelijke reacties veroorzaakt. De bruikbaarheid van het sociaal-constructivisme is het grootst in de diagnosefase: door taal en betekenisgeving kan het veranderingspotentieel worden ingeschat. Het is van belang goed proberen te luisteren en daarbij mijn eigen betekeniswereld op de achtergrond te plaatsen. In de interventiefase kan de theorie gebruikt worden om meer gezamenlijke betekeniswerelden te creëren en een keuze te maken over wat te interveniëren. Als je de theorie op de adviseur zelf betrekt, is het zaak naar buiten toe stellig te zijn, maar naar binnen altijd heel twijfelachtig te blijven. Omgaan met onzekerheid dus.
